INK Kinderprinz Florian I.  
 
  Kölsche Mundartgeschichten 19.04.2024 00:00 (UTC)
   
 
Verdammte Dress!
von Alexander Kirchhoff


Als kleine Krott küss de op de Welt,
häs nix zo sage, häs kei Geld.
Weiß nit richtig, wä de bes,
do denks, verdammte Dress!

Dann fängs de lantsam an zo kruffe,
de größere Puute dun dich puffe.
Se jöcke der ding Spillzügkess,
do denks, verdammte Dress!

Dann fängs de lantsam an zo stitzele,
de größere Puute künne ald flitzele.
Se däue dich en der Höhnermess,
do denks, verdammte Dress!

Dann steihs de endlich op dinge Beincher,
de größere Puute zerpöhle dich met Steincher.
Do denks, ehr wesst nit wie mer ze Mod jetz es,
do denks, verdammte Dress!

Dann küss de plötzlich en de Schul!,
kanns ävver nor dreimol null es null.
Dann krisst de vum Magister Ress,
do denks, verdammte Dress!

Dann eines Dags, do bes de groß un stark,
promenees met nem charmante Weech durch der Blöcherpark.
No weiss de fuppdich, wat ambach es,
no denks de, wie herrlich doch et Levve es!





 
Dat Höötche,
eine kölsche Geschichte

 

 

 

Die Treue ist kein leerer Wahn, seht üch zum beispill ming Höötche an!

Alt un verschlisse, dat Höötche es einzig, vür em Kreech gekoof, 4,95

Äwer dat Höötche, dat darf ich wohl sage, wor treu wie Jold, ich han et jedrage

Dag für Dag, en Freud un Weh, em Sommer, em Winter, em Rähne un Schnee

Dat Höötche hätt zu mir gehalde, im Kreech, wie drusse de Bombe knallte.

Mir han ene Volltreffer gekritt!. Alles wor fott, bloss mie Höötche nit.

Et ess met mier üver Land jetrocke, wie mier dene Buure die letzte Brocke

Für e paar Ärpel han gebraat! Dat Höötche hät schon jet metjemaat.

Et häng an mier, fass kütt et mer vör, als wenn et met mier verhierot wär.

 

Ming Frau, die säht:“ Du sühs us wie ene Schlot, koof dir doch endlich ene neue Hoot,

Dat Höötche es voll Dreck un Speck, dat well ich dir sage, dat Höötche kütt weg“.

En dem Moment, wo sei dat säht, do schellt et, un wie se de Döör opmäht,

steht do ene Beddeler, ene ahle Mann, der säht „kann ich en Kleenigkeit hann?

Vielleich en Butterbrot oder e Bröötche?“. Ming Frau schnapp sich dat ahle Höötche,

dröck et dem Beddeler in de Hand, zwei Grosche dobei, dä säht „herzlichen Dank!“

Och för dat nette Höötche, leev Lück!“ Ming Frau säht „Dat Höötche sin mer quitt,

moje höllste ene neue disch!“. En Stond späder, mer setzen am Desch,

Do schellt et ad widder, ming Frau mäht op, Unsere Huushär, der kütt erop,

un säht „ Ich han op dr Trepp, do onge, Dat Höötche von üherem Mann gefonge“.

Ming Frau die murmelt “ häzlichen Dank!“ un häng dat Höötche an de Wand.

Luurt mich an, der Husherr jeht, ich luure ming Frau an, ming Frau, die säht:

„ Dat es es letzte mol em Levve, dat ich enem Beddeler jät jejäve,

dat es et verkierteste wat mer mäht, dä Kääl hät dr Hot op de Trepp jeläht“

Dat es der Dank, ävver weste watt?Du jehs morje suwiesu in de Stadt,

Dat Höötche Mann, dat nimmst du mit. loss et irgendwo hänge, dann bes du et quitt.!“

 

Jesaht, jedonn, am andere Morje jank ich nom Ratskeller, hänge de Hoot an de Wand

Drenk e Glas Bier, bezahle, stonn op, un ohne ming Höötche op dem Kopp,

verschwinde ich, janz stekum un stell, un jrad wie ich om de Eck beje well

Kütt der Kellner hinger mer hergeshosse, „Hallo, sie han ehr Höötche hängegelosse“

Säht her, un hält et Hängsche op. Ich setze dat Höötch op menge Kopp.

Dröcke dem Keller 5 Grosche en et Pfötche, un stund widder do, met mengem Höötche.

 

Am anderen Dag stunde mer am Rhing, e wor der herrlichste Sunnesching.

Meng Frau säht, „ weste watt, leeve Mann, do onge läht jrad e Böötche an.

Dat fährt no Zons, holl rasch e Billjet, Dä Dach es e su nett, do fahre mer met!“

Mer setze jemütlich op dem Böötche, do säht ming Frau „ Denk an dat Höötche

Stell dich he an et Jeländer hin, schmies et janz stekum en de Rhing

Janz unauffällig, ich halde mich am kalle“. Ich losse also janz stekum dat Höötche falle.

Ming Frau säht „endlich es et fott“. Do bröllt doch ener:“ Mann über Bord!“

Ener Matroos sprenk en dat Rettungsböötche, schnapp sich en Stang un fisch sich me Höötche

Ming Frau un ich, mir woren platt. „Jong“ säht der Matroos, „do hat er Schwein gehatt!“

Un dröck meer der naasse Hoot in de Hand. Ming Frau, die stund do, wiess wie de Wand

Ald wollt se sage, haste noch Töne. Gitt 5 Grosche un säht „ drenk üch ehne .“

 

 

In Zons am Rhein, da kehrten wir ein, un troofe dä Käjelklub „ Alle Neun“

Vill zu schnell verjinge de Stonde, dä jov en Rund, un der jov en Runde

Mer woren am senge un am schunkele.“Üvver uns die Stäne funkele“

Do säht doch ener „ et es e suwick,et Böötche fäht av, et es höchste Zick.“

Mer träcken uns ahn, dat Fenster steht op,ich schnapp mir dat Höötche, ich denke, halt, stopp,

dat Höötche nemmste net met no Huus, dat schmiess ich janz einfach am Fenster errus.

Ich jeve dem Höötche also ene Stupp, do säht doch eener vom Käjelklub

der hinger mir stund „ Mann ihr set joot, wie kott ehr dozo, menge schöne Hoot

enfach us dem Fenster zu werfe, dat moss me sage, ihr hat Nerve“.

Ich denk, es dann de Kääl geflapp, ich hatt de verkierte Hoot geschnapp.

Zom Jlöck han mer em dem Jade onge,dä Hoot von dem andere Mann gefonge.

Erreichten in letzter Minuten dat Böötche. Do säht ming Frau“ her met dem Höötche!

Denks du, ich ärgere mich kapott, dat Höötche kütt hügge Ovend noch fott“!

 

Dat Böötche hätt et Ovends spät, am Schlossturm in Wesseling angeläht.

Un wie mer dann durch die Müllestross jonn, do bliev ming Frau ob eimol stonn

Rechts un links nur Schutt un Trümmer, alles wor dunkel, ke Leech kene Schimmer.

Ming Frau jeht en de Trümmer erenn, un eins, zwei, drei haste net jesenn,

schmiess se dat Höötche erenn, dat et knallt. En demm Moment röf ener „Halt!“

Hände hoch“ ich hühre ene Schrei: „ stehen bleiben, Polizei.“

Ming Frau häff de Hängk huh, bliev stonn wo se steht. En Lamp bletz der Schutzmann säht:

„ Was suchen sie in den Trümern hier? Sie haben woh kein Nachtquartier?

Zeigen sie bitte ihre Papiere!“ Ming Frau säht „ dat moss ich üsch expliziere,

Vorhin es ene Windstoss jekomme, der hät dat Höötche von mingem Mann metjenomme“

Dä Schutzmann bleck ming Frau ahn un säht „ ich kenne den Wind, der Nachts hier weht,

Ich werde die Sache zur Anzeige bringen, das andere wird sich morgen schon finden.“

 

Dann sen mer dann no Huus geloofe, dat hees, ming Frau es halv jekroffe.

Duudmöd han mer uns en et Bett jeläht, dat letzte wat ming Frau noch säht,

„Leeve Mann , loss komme wat kütt, ävver dat Höötche, dat simmer quitt“

Am andere Dag, et morgens um Neun, do jing ich, mutterseelenallein

Ohne mie Höötche wohlgemot, un koofte mir eine neue Hoot.

För dressig Mark, hä stond mir joot, wirklich.et wor ene prächige Hoot

Su joot hät mir noch keene Hoot jestande. Do ben ich en de Weetschaff jejange.

E glässje Bier deit emmer joot. Un wie ich jonnwell, Wo es mengen Hoot?

Ich lure un lure, ich krieje ene Schreck, Der Hoot von dressig Mark wor weg..

Leer wor der Hooke wo er hätt jehange. Bedröppelt ben ich no Hus jejange,

 

un han minger Frau dat Ding verzällt. Die schüddelt nur de Kopp,- et schellt.

Ming Frau säht:“ wer kütt den jetz widder schon?“ Ene Schutzmann säht im freundlichen Ton

„ Sie wurden in der vorigen Nacht, in der Mühlenstrasse zur Anzeige gebracht.

Die Sache ist hiermit erledigt, ihre Angaben haben sich bestätigt!

Wir haben in den Vormittagsstunden, Das Hütchen von ihrem Mann gefunden!“

Säht hä, un laach met dem janzen Jesech, un läht dat Höötche op de Desch.

 

Do hann ich dat Höötche opjesetz, und dat Höötche draagen ich jetz,

wenn et senn moss, bis en de Dood. Denn nix es esu treu, wie ene ahle Hoot.



 
  Florians Prinzen - Homepage
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  Prinzenzeit
  Prinzenspruch des Tages
Gehe niemals vor mir, denn ich weiß nicht, ob ich dir folgen kann.
Gehe niemals hinter mir, denn ich weiß nicht, ob ich voraus gehen kann.
Gehe neben mir, reich mir deine Hand und sei einfach nur mein Freund.


Zitat des Tages:

Es gibt Fälle, in denen vernünftig sein, feig sein heißt.

Diese Webseite wurde kostenlos mit Homepage-Baukasten.de erstellt. Willst du auch eine eigene Webseite?
Gratis anmelden